De langste dag

De wekker ging weer vroeg. En na het ontbijt opweg naar NASA Johnson Space Center. Vandaag staat de menselijke fysiologie in het middelpunt. We bezochten het laboratorium waar het speciale ruimtevoedsel wordt ontwikkeld, getest en gemaakt. Alles gevriesdroog in plastic zakjes om er later weer water bij te doen of speciale folie om te kunnen verwarmen. Astronauten mogen deels zelf hun menu samenstellen. Interessante kost.
Daarna naar het laboratorium waar ze onderzoek doen naar het orientatiegevoel in de ruimte. We zagen verschillende testopstellingen waarin astronauten geplaatst worden voor onderzoek. Sommige zagen eruit als echte martelwerktuigen. Veel rondjes draaien op hoge snelheid, hardlopen op een band terwijl je een film bekijkt waarin het beeld telkens draait. Ik kreeg het gevoel dat je bij alle testen wel misselijk MÓÉT worden. Niets voor mij.

In de middag kregen we een presentatie van MD Shawn Rode, met een lekker regionaal accent. Hij was goed te volgen, hield een bevlogen presentatie. Voor iemand die geen dokter wilde worden, heeft ie het ver geschopt. Hij is NASA flight surgeon voor verschillende Shuttle vluchten. Hij vertelde over de trainingen die astronauten moeten ondergaan voor dat ze op reis mogen naar de ruimte. Bijvoorbeeld een paraboolvlucht maken. Een vliegtuig vliegt steil om hoog en naar beneden. Er ontstaat dan gewichtloosheid. Hier wordt zo’n vliegtuig de “Vomit Comet” genoemd. (De Kots komeet). Een menselijk lichaam past zich aan aan gewichtsloosheid in de ruimte. Dit lukt aardig, maar heeft wel gevolgen voor de astronauten. Zo stroomt het bloed vooral naar hun hoofd, verliezen ze spierkracht en ontstaat er botverlies. Met deze veranderingen moet dan weer rekening gehouden worden als ze terugkomen op aarde. Lopen bijvoorbeeld gaat dan de eerste weken niet zo vanzelf.
In de hands-on presentatie daarna werd er heel veel lesmateriaal uitgedeeld over ons lichaam in de ruimte. Werkboeken vol met prachtige uitleg en werkbladen en practicum voorbeelden. Wel in Engels helaas. Een uitdaging om dat in Nederlands te vertalen. We bestudeerden botten (van kippen), maakten een elleboog gewricht met linialen en een weegschaal om op je vinger in evenwicht te houden.

In de avond gingen we terug naar de historisch Mission Control zaal en bekeken we de film Apollo 13 . Als je die film bekijkt in de controlekamer waar het zich allemaal afspeelde krijg je een heel andere kijk op het verhaal. Tijdens de vlucht van Apollo 13 ging er iets mis met de elektronica en moesten ze gehavend terugkeren naar aarde. En konden ze niet op de maan landen. De stress in de Apollo capsule en in Mission Control is goed voelbaar en erg goed in beeld gebracht. Een film die ook goed bruikbaar is in ruimtevaartlessen. Het was vanavond vooral genieten, zittend achter dezelfde controlepanelen van toen. 1970.

Meer foto's